Soykırım kesilmiş tanrı şehrime,
Ağlayan, canı yanan kulların gözyaşları tenimde.
Kan revan içinde şimdi çiçek kokulu bahçelerim,
Sevdiklerine yaktıkları ağıtlar, göz kapaklarını kapatıyor
yine.
Puslu görünümdeki bulutlar kül gibi,
Kar tanecikleri kadar hafif, bir o kadar serin.
Mezar yeri bulamadığımız topraklar, taş gibi,
Kabul edemedi bu kadar hüznü, kederi.
Tek bir rüzgarı daha beklenirken tanrının,
Kavramını yitirdiği bütünlüğü en dibinde sahil kıyılarının…
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder