Şehir soğuk, karanlık ve beyaz. Tatlı bir ürpertiyle güne başladı geceden kalma insanları. Hep bir koşuşturmaca, telaş içindeler. Kalın ve yünlü kostümlerinin altında, soğuktan korunabilmek adına koşuşturup duruyorlar.
Şairleri gece uyanık olur bu şehrin. Tren raylarının bile gece yarısı soğuk rüzgar ile beraber olduğu gecelerde, şairleri yalnızdır bu şehrin. Her şairin derdi, acısı, mutluluğu bambaşkadır. Binlerce kelime dökerler sayfalara... Bu şehrin sabahında ise insanları yeni güne alışmaya çalışırken, şairleri yorgun düşer. Ahşap bir masanın üzerinde, ellerinde bir dolma kalem. ince bir kağıdın üstüne serip bırakırlar rüyalarını. Şairler sessiz severler, üstü örtülü bir dünyanın içinde, en tutkulu ve en acı aşkları tadarlar. En sonunda mı?
HER GİDENİN ARDINDAN YAZMAYA DEVAM EDERLER....
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder