Sevgi acıtır mı? Adıyla bu kadar zıt bir kavram nasıl bu kadar can yakabiliyor? Sevdiğiniz ve değer verdiğiniz kadar yok olduğunuzu anladığınızda bir parçanız hep o köşede kalmadı mı?
Her kırılan kalp bir yerlerde bıraktığı acılarla bu denli beslenerek, hala ders almamışcasına sevmeye çabalıyor ne garip. Bir dünya dolusu insan sevgisi arasında en sevdiğinizin en değer verdiğinizin hatta ve hatta tüm hatalarınıza bir çizgi çektiğiniz insanların gözünde artık bir hiç olduğunuzu bilmek insanı daha ilkel bir acıtasyon içine sokuyor.
Oysaki yalnızlık bir zamanlar sahte de olsa kendimizi en iyi inandırdığımız dostumuzdu. Yalnız yaşamak, yalnız ölmek, yalnız yıpranmak... Bir insan bunların hepsini tek bir seferde alır elinizden ve sevgi çemberinin dışına çıkamadığınız o günlerde karşınızda o insanın ne denli hissizleşip ne denli kör olduğunu fark edersiniz. Onun unuttuğu herşeyi siz fark eder acısını da siz yaşarsınız, oysa ki o hala herşeyin ilk günkü halinden hiç bir ödün vermediğini idda etmektedir.
Soruyorum sayın hakim sevgi bu denli acıtabilir mi? Soruyorum sevgiden yoksun insanlar olmayan bir sevgiye bu denli açlık duyulur mu?
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder