Çamurlu ceketler giymeyi seven herkes,
hayal dünyalarında var ettikleri benlik içgüdüsüne özel bir inanç geliştirmiş.
Kendilerine yazdıkları senaryo içerisinde
yapayalnız yaşamayı kabullenmiş ne dolu insanlar olduk biz? Ne kadar zamandır
iç dünyamızı bu kadar aşağıladık? Güven kaybı hayatımızın her anında var olan
bir histi, ancak kimse ama hiç kimse bu kadar basit ve avam bir hayat
yaşamıyordu.
Ne oldu görgü kurallarınıza?
Nerede o alçak gönüllü kişiliğiniz?
Hep mi sizi buluyor zor ve sıkıcı günler?
Zorluk tüm insanlık için var olduğumuzdan
bu yana vardı. Ancak bin bir türlü karakterlerde maske takınıp çıkmazdık
sokaklara. Sahte olduğunu hissettiğimiz kimseyi benimsemezdik. Şimdi ise
maskesiz masaya oturmaz olduk. Kartlar hep kapalı, özel bir tarz ile gizlemeye
çalıştığımız gerçek karakterlerimizi de yok ediyoruz.
Senaryosunu kendinizin yazdığı o hayatlar
da bir gün “KESTİİİİİİK” kelimesini sizde duyacaksınız. Hazır ışıklar
yanıyorken özünüze dönmeyi unutmayın.
HİÇ DEĞİLSE AKILLARDA
KARAKTERİNİZLE” kalırsınız.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder