TAHTA KADIN KOLEKSİYONU

Üç , dört gece uykusuz kalarak unuttuğu kadınları vardı onun. Kısa kısa dönemlerde, dolu dolu aşklar yaşamasına rağmen, alışamadığı binlerce beden.

Kimisini bir şiir paragrafında, kimisini ise bir deniz kıyısında tanıyıp sevmişti oysa ki. Ama ilk yıpranışı o kadar ağırdı ki unutamadığı kadının üstüne örmek istediği suçlardı onlar aslında. 

Usul, ince, zarif ve şımarık kadınları severdi hep. Tek alışamadığı ise yalanlarıydı. Onun için tek doğru, ilk tanıdığı kadından ibaretti. Ama o kadın bile bir tek yalanla gitmişti.

Şimdi alışmalıydı bu tahta kadınlara ve tatmalıydı sancılarını. Yatağına yüklediği parçaları kırık kadınlar artık yalnızca bir koleksiyondan ibaretti onun için. Her gece susup gömüldüğü yorganı ve uzun parmaklı ayakları titretse de bedenini soyutlanmıştı gerçek aşktan...