Kozadan
yeni çıkmış bir tırtılın adım adım ilerleyen yolculuğunu
gördüm, tıpkı sana benziyordu. Etrafındaki yeşilliklerin
güzelliğine kapılmış, incecik dallarında yavaş yavaş
süzülüyordu.
İyimser
bir edası vardı ve pozitif bir ruhu. Her kımıldadığında herşey
onunla hareket ediyordu sanki.
Düşünüyorum
da... tek farkın senin tüm yürüdüğün dalların çatlaklarında
sendelemekti. Her adımda daha da ürkek bir hale geldin Şimdi ise
eşeleyip oluşturduğun kovuğunda güvende hissediyorsun. Ancak
etine işleyen kırıklar, azabında boğulmana ve dünyadan
soyutlanmana neden oluyor. Upuzun bir geçmişin dalları ardında
bıraktığın sen, karanlık bir dünyada huzur arayabilecek kadar
aciz kalmış.
"YAZIK"...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder